بعد از شهادت سيدالشهدا، درد بى درمانى به جان يزيد افتاد. يكى از اطباى يهودى را براى معالجه طلب كرد، طبيب نگاهى به يزيد كرد و از روى تعجب انگشت حيرت به دندان گزيد. سپس با تدبير ويژه‌اى چند عقرب را از گلوى او بيرون كشيد و گفت: ما در كتب آسمانى ديده‌ايم و از علما شنيده‌ايم كه هيچ كس به اين بيمارى مبتلا نمى‌شود، مگر آن كه قاتل پسر پيغمبر باشد، بگو چه گناهى كرده‌اى كه به اين مرض مبتلا شدي؟ يزيد سر به زير افكنده و پس از لحظاتى گفت: حسين بن على را من كشته‌ام، يهودى انگشت سبابه خود را بلند كرد و گفت: اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله، و مسلمان شد سپس از جاى برخاست و به منزل خود رفت، برادر خود را به دين اسلام دعوت كرد، قبول نكرد، ولى همسر او و خويشانش پذيرفتند، همسر برادرش نيز اسلام را قبول كرد و اسلامش را از شوهرش مخفى كرد. در همسايگى او يكى از شيعيان حضرت سيدالشهدا بود كه اكثر روزها مجلس تعزيه‌دارى حضرت را برپا مى‌كرد، آن زن تازه مسلمان در آن مجلس شركت مى‌نمود و بر مصائب اهل بيت مى‌گريست. بعضى از يهوديان جريان را به شوهرش اطلاع دادند، يهودى گفت: امروز او را امتحان مى‌كنم ، لذا به خانه رفت و گفت : امشب هفتاد نفر يهودى مهمان ما خواهند بود، شرايط ميزبانى را آماده و انواع خوردنى‌ها را جهت پذيرايى مهيا كن! بانوى تازه مسلمان همين كه خواست مشغول پختن غذا شود، صداى ذكر مصيبت حضرت سيدالشهداء را شنيد، فورا به مجلس عزا رفت و در عزاى آن حضرت گريه زيادى كرد.